May iniisip ka?
Oo.
Ano?
Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.
Dahil makulit ka
Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.
na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito
gutom lang 'yan
Monday, October 03, 2005
Ang sabi ng nanay ko, kapag hindi pa umaabot ng walong-buwang gulang ang bata, wala pa siyang kapasidad na isiping permanente ang mga tao at bagay. Ang boteng nasimot na ang gatas ay hindi na mapupuno pang muli. Ang lamping nilabhan ay hindi na ulit isasapin sa ilalim ng kanyang puwit. Ang nanay na pumunta lang sa kusina para magtimpla ng gatas ay habambuhay nang mawawalay sa kanyang piling. Sadyang mahirap para sa damdamin ng bata ito, na nagsisimula pa lamang umukit ng kasigurudahan mula sa isang mundong unti-unti pa lamang tumatalas sa kanyang paningin.
Noong bata raw ako, bago magwalong-buwang gulang, umalis ang yaya ko. Nabubulag raw ang anak niya sa probinsya, at walang nag-aalaga. Pinayagan siya ng nanay ko, buti na lang at may kapalit kaagad-- na matapos ang isang linggo ay hindi na bumalik nang minsang utusang mamalengke. Dala niya ang perang para sa kakainin namin nang isang linggo at ang payong.
Napilitan akong iwan ng mga magulang ko sa mga lolo at lola ko, sa probinsya, gawa nga nang pareho silang may trabaho at walang panahong maghanap ng bagong yaya. Tumagal ito ng ilang buwan.
Ang sabi ng nanay ko, maaari raw na iniiwan ako nina Inang at Tatang nang mag-isa sa duyan habang inaasikaso nila ang mga gawaing-bahay at -bukid. Maaari raw na iyon ang dahilan kung bakit ako takot matulog nang mag-isa.
***
Kung ano ang kinalaman noon sa totoo kong pakay, sa totoong dahilan ng pagla-log-in ko sa blogger, hindi ko alam.
***
Ito ang totoong dahilan ng pagla-log-in ko:
Apat na bagay: 1) natutuwa ako sa tuwing makababasa ng mahuhusay na bagong akdang-pampanitikan sa Filipino; 2)nakapagbibigay-sigla na nitong mga nagdaang taon, maraming kaibigan ang nakapaglathala ng kani-kanilang unang aklat ng tula, kuwento at nobela sa Filipino; 3) nakatutuwa rin na nananatiling maraming bagong pangalan ang kinikilala sa ibat ibang pambansang timpalak sa pagsulat; gayumpaman, 4) ikinalulungkot ko na nananatiling malaki ang pangangailangan para sa isang regular na publikasyon na magtataguyod sa mga akda sa Filipino.
Dahil dito, ibig kong ipakilala ang Tapat, isang journal na pampanitikan sa Filipino. Layon nitong maglathala ng mga bagong tula, maikling kuwento, sanaysay, at iba pang anyong pampanitikan, kasama ng ilang kritisismo, panayam, at iba pang papel na susuhay sa pagbasa sa mga bagong akda. Kung papalarin, lalabas ang Tapat nang apat na beses sa loob ng isang taon simula 2006.
Sa ngayon, nangangalap ako ng mga hindi pa nalalathalang akda na maaaring mapabilang sa mga lalabas na isyu ng Tapat. Maaaring magpasa ng kahit ilang akda ang sinumang manunulat sa Filipino. Para sa tula, magpasa lamang ng hindi bababa sa apat na tula para sa bawat makata. Refereed ang journal na ito, kayat kung sakaling matanggap ang inyong akda, hinihiling na ipagkaloob sa Tapat ang karapatan ng unang paglalathala rito. Magbibigay kami ng maliit na bayad para sa akda kasama ang libreng kopya ng Tapat.
Para sa unang bugso, huling araw ng pagpapasa sa 31 Oktubre 2005. Ipadala lamang ang mga akda bilang attachment (.doc o .rtf file sa Microsoft Word) sa tapatjournal@gmail.com.
Maraming salamat.
(Pakipadala na rin nito sa mga kakilala na maaaring maging interesado. Salamat!)
Muli, galing 'yan kay Egay Samar. Tara, pasa tayo.
***
At isa pang dahilan ng pagla-log-in, galing naman kay Ken Ishikawa:
Calling All Young Poets of the Philippines Writing in English
The editors of a forthcoming anthology would like to request your participation. The book will serve as a peek into and a celebration of the future of Philippine Poetry in English. Dr. Cirilo Bautista will be editing the project with the assistance of Ken T. Ishikawa.
If you are 35 years old and below, a Filipino, and a writer of Poetry in English please send five of your best representative work to newphilippinepoetry@gmail.com. Young poets who have not yet published any books are highly encouraged to send their works.
Please send each of your poems in a single file; don't put all five in one. Don't forget to include short biographical information with a scanned 1x1 photo as your profile will appear in the list of contributors. The deadline will be on November 15, 2005.
Honorarium will come in the form of a contributor's copy. Authors of accepted works will be receiving a reply in their mail.
Feel free to send us your comments and suggestions. We are looking forward to your poems.
The Editors
Anakanamputa, tiba-tiba tayo sa pubications ngayon, mga bayaw! Pasa na.
***
Sabi ni Maita nang mag-comment siya sa huli kong post:
4. Alam ba ninyong ang praying mantis ay ang tanging hayop na iisa ang tainga? At ang echidna ay ang tanging mammal na hindi nananaginip?
-- How do they know? How do they know if animals do, or do not dream?
Oo nga naman. Paano ba nalalaman kung nananaginip ang hayop, o hindi?
Ang tao rin naman, di ba? Malay ba natin kung lahat pala tayo e nagsisinungaling lang, nakikisakay sa uso? Hindi naman nating alam, di ba?
Pero pinipili nating maniwala. At siguro, iyon, iyon ang mahalaga.
yun din ang dahilan kung bakit natutuwa ang mga baby sa larong peek-a-boo. iniisip kasi nila na mawawala nang tuluyan ang kalaro nila matapos itago ang mukha sa likod ng mga kamay.tapos magugulat sila kasi babalik rin ito bigla.may sound effects pa.
wala lang. paborito ko kasing laruin yung mga pamangkin ko ng ganung laro, at naghahanap ako ng pagkakataon na maibahagi yun. e parang ito na yung appropriate na moment=)
uy, astig yung call for contribs na yan ah. mga tungkol sa kahit ano?