May iniisip ka?
Oo.
Ano?
Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.
Dahil makulit ka
Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.
na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito
Friday, December 17, 2004
Pasensya na kayo, pero ayaw ipakuwento ni Joel ang nangyari sa kanya. Isipin na lang ninyo na astig ang kuwentong iyon, kasi hindi ko naman babanggitin 'yun dito kung hindi 'yun astig, di ba? O kaya, puntahan na lang ninyo ang blahg niya (naka-link diyan sa kanan,) at saka kulitin siyang ikuwento ang makasaysayang pangyayari noong madaling-araw ng Sabado, ika-11 ng Disyembre. 'Yun ang ulitmate na kabayawan. Kaya nga si Joel na ang tinatawag naming "King Bayaw" sa ngayon.
***
Kanina, habang kausap si Lourd:
"Talaga, d're, bayaw mo si Joel?"
"Mehn, magkakabayaw tayong lahat," sagot ko.
***
Ilang araw na ang nakakaraan, kausap si Leo:
"Tangina, p're, magtigil ka nga diyan sa pabayaw-bayaw mo. Nagdurugo ang ilong ko sa tuwing mai-imagine kong papayag akong makatuluyan mo 'yung utol kong grade six pa lang, e."
Sabi ko, "P're, isipin mo naman ako-- ikaw, para sa ate ko? Namputa. Hahantingin kita hanggang sa dulo ng mundo kung ganu'n, 'no."
***
Ilang linggo na ang nakakaraan, kausap si Ford:
"Ano ba talaga 'yang bayaw-bayaw na 'yan?"
"Bayaw, isipin mo: gagawa ka ba ng masama tungo sa asawa ng kapatid mo?"
"Hindi."
"E, tungo sa kapatid ng asawa mo?"
"Hindi rin."
"Bakit?"
"Kasi, ibig sabihin nu'n, masasaktan din ang kapatid ko, o ang asawa ko."
"Ayun, mehn. Kaya dapat ituring nating bayaw ang lahat ng tao."
"Ba't hindi 'utol,' o 'brod?'"
"Bakit nga hindi?"
"Bakit nga, bayaw?" sabi ni Ford. Sabay na lang kaming tumahimik.
***
Narinig daw ito ni Lij sa radyo kaninang umaga. Ladies and gentlemen, sa Estados Unidos daw nangyari 'to, walang biro.
Mayroon daw isang ale. Mahirap lang siya, kaya 'yung TV niya, siguro, e parang 'yung TV namin dito: daliri sa paa ang ginagamit na remote control, dalawang dangkal lang ang lawak ng screen, tsaka de-pukpok na pag lumalabo ang reception.
E mahilig siyang manood ng mga sitcom-- sitcom ang tawag nila sa 'Tate, hindi telenovela. Kaya ang ginawa niya, ibinenta niya 'yung isa niyang mata para makabili ng TV, 'yung astig na TV, 'yung hindi de-pukpok, 'yung may tunay na remote control, 'yung pag may ikinlows-ap, makikita mo na 'yung maliliit na Smerf na namamahay sa mga blackhead ng bida.
Siyempre, okey lang 'yun, kasi, may isa pa naman siyang mata. Makikita pa niya 'yung paborito niyang palabas. Kaya nga di roon nagtatapos ang kuwento.
E di ayun, naglalakad siya sa kalye, bitbit ang dambuhala niyang TV. Ewan kung bakit hindi siya nag-taxi. Siguro malapit lang sa bahay niya ang tindahan ng appliances.
Patawid siya ng kalsada nang may naaksidenteng tsikot, malapit sa kanya. Nabuhay naman siya, kaya lang tinamaan ng bubog ang mga mata niya, a, este, nag-iisang mata lang pala.
O, ayan, as yu predikted: bulag na siya. Okey lang, may TV naman siya, malaking, malaking TV, na hindi niya mapapanood. Tangina. 'Yun ang bayaw, mehn, 'yun ang bayaw.
whatta blog mhen!! keep it up, nakakatuwa magbasa ng entries..hehe =)