May iniisip ka?
Oo.
Ano?
Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.
Dahil makulit ka
Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.
na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito
unti-unting mararating...
Sunday, April 08, 2007
Ang Makasalanan
Walang makapapansin. Maglalakad ako sa hardin ng aking kapitbahay at isa-isang durukutin ang mata ng mga bulaklak. Darapa ang damo sa ilalim ng aking talampakan. Lalapat ang mga dahon sa kapwa nila dahon. Kaba ang tawag dito, o alisuag. Sapagkat kung ako’y magkakasala, at walang makakikita, maaari kong sabihing hangin ang nagkuyom sa makahiya. Hindi ako. Sapagkat hindi mo matitiyak kung ano ang naglalaho sa bawat pagpikit mo. Maaaring wala. Maaaring sa isang balkonahe, sa isang dako ng mundo, may dumarapong paruparo. Ang totoo? Madaling-araw dito. Nakakuyom ang mga makahiya. Heto: isang sugat. Sa iyo ko lamang aaminin. Sa dakong ito ng mundo, iisa ang ngalan namin ng hangin.
