Hindi naman sa naubusan na ako ng isusulat. Nangyayari ba 'yun? Naubusan lang ako ng panahong magsulat ng mga bagay na puwedeng sabihin dito. At, paunti-unti, nauubusan na rin ng gana.
Hindi. Hindi sana. Ngayon lang siguro 'to. Ngayon lang sana.
Sinagot ko 'yung mga online quiz. Eto ang mga lumabas.
***
My inner child is ten years old!
The adult world is pretty irrelevant to me. Whether
I'm off on my bicycle (or pony) exploring, lost
in a good book, or giggling with my best
friend, I live in a world apart, one full of
adventure and wonder and other stuff adults
don't understand.
How Old is Your Inner Child?
brought to you by Quizilla
Hwaw. Matyuuuur.
Diyes anyos ako nu'ng nag-grade five ako. Ang naaalala ko, ito 'yung unang taong naka-pantalon na kami. Ang rakstar ng pakiramdam ko nu'n, kasi sa wakas hindi ko na isusuot 'yung mga short pants na parang pekpek shorts.
Hindi pa ako tinutubuan ng buhok sa kilikili o bulbol ng mga panahong ito. Katutuli ko pa lang; oo, summer papuntang grade five na ako nagpatuli. At naaalala ko, isang hapon, katutuli ko pa lang at nanonood ako ng Hoy! Gising. Pinalabas nila 'yung mga na-raid na strip joint, pinakita 'yung mga nagsasayaw nang wild, naka-blur nga lang. Tinigasan ako at nangamatis ang etits ko. Buti na lang at hindi ako na-trauma. Tinitigasan pa rin naman ako ngayon, pag tinatamaan ng libog.
***
Hooligan Bear
Which Dysfunctional Care Bear Are You?
brought to you by Quizilla
Ay, sus.
Isa sa mga dahilan ng hindi ko pagpasok ng UP e dahil hindi ako pinayagan ni Ermats.
Hindi naman sa hindi pinayagan; parang nagpaparinig lang. Mula't sapul naman kasi e ako na ang nasunod sa mga importanteng desisyon ng buhay ko. Basta - sa Los Baños kasi dapat ako mag-eenrol, Human Ecology ang kurso. E kesyo tutal, libre naman daw sa Ateneo, kesyo malayo daw masyado, kesyo may mga frat daw at baka mapa-basagulo ako. Kesyo war freak daw ako.
Sa totoo lang, kung nag-UP nga ako e malamang sumali nga ako sa frat. Hindi ko alam kung ano, o kung may tatanggap sa akin. Mali nga ako, e, at tama si Ermats, dahil basagulo lang talaga ang hanap ko kaya ako sasali sa frat.
Kikawt ako ng Pisay. 3rd year ang naabot ko doon, tapos may binagsak akong subject at napilitan akong lumipat sa isang maliit na eskuwelahan sa Sampaloc.
Dahil bagong salta ako sa isang lugar ng mga goons, ang ginawa kong diskarte e binarkada ko 'yung mga goons. Pinapakopya kung kailangan, tyinutyutoran, nagpapainom ako basta't may pera. Natatakot kasi ako, baka may gumalaw sa akin. Ayokong magulpi.
Naaalala ko, doon, may isang batang pumasok sa classroom, hawak ang tagiliran. "Sir, nasaksak ako." Ang sagot ng gagong "Sir" na mukhang lusak na saluyot? "O sige, pumunta ka sa ospital."
May kakilala rin akong na-ekspel dahil nagdala ng beinte-nuwebe sa iskul, 'yung balisong na pag sinaksak ka sa talampakan e tatagos sa bumbunan mo 'yung bleyd. Tinanong ko siya kung ba't naman kasi dinala pa niya 'yun. "E p're, kasi, ginagabi ako sa paghahatid sa gelpren ko. Nakukursonada ako ng mga tambay diyan sa may Andalucia. Buti nga hindi 'yung paltik ang dala ko ngayon, e." Hindi ko alam kung matutuwa ako o maaawa sa kanya.
At minsan pa, may mga barkada akong kinasuhan dahil nagsumbong 'yung neophyte sa gang nila, na binanatan nila nu'ng initiation. Limas ang buong tropa nu'n, mga labinlimang katao dapat ang mae-ekspel.
Ang ginawa ko, dahil may kolum ako sa school paper, e nagsulat ako tungkol sa kanila. Tungkol sa penomenon ng pagkukumpol-kumpol ng kabataan, dahil natatakot sila, tayo, dahil hindi nila alam kung sino ang kalaban, at mabuti na ang marami, kung sakaling umatake ang alinmang halimaw na nagtatago sa lansangan. Tungkol sa pagiging kalaban ng lipunang kinalakhan nila, natin, at kung bakit hindi dapat sila ang sisihin, kundi ang lipunan, at ang unti-unting pagkaagnas ng tiwala sa kapwa. Tungkol sa kung paano sila papatay - pumapatay - para sa mga kamiyembro nila sa gang, dahil iyon ang nakamulatan nilang buhay, ang tanging paraan ng kinikilala nilang buhay. Manakit o masaktan; pumatay, o mamatay.
Pero ayun nga, hindi ko na naituloy ang pangarap kong mag-rambol-ebri-nayt pagdating ng college, dahil putsa, sa Ateneo nga ako napadpad. E sa limang taon ko nang naka-istambay dito, wala pa akong nasasaksihang suntukan man lang.
Kaya ito ako ngayon. Matagal-tagal na ring di nakikipagsuntukan. Pero kahit papaano, hindi ko na rin hinahanap. Puwede na 'yung ganito. Masaya na ako, kahit papaano.
***
Your wings are BROKEN and tattered. You are
an angelic spirit who has fallen from grace for
one reason or another - possibly, you made one
tragic mistake that cost you everything. Or
maybe you were blamed for a crime you didn't
commit. In any case, you are faithless and
joyless. You find no happiness, love, or
acceptance in your love or in yourself. Most
days are a burden and you wonder when the
hurting will end. Sweet, beautiful and
sorrowful, you paint a tragic and touching
picture. You are the one that few understand.
Those that do know you are likely to love you
deeply and wish that they could do something to
ease your pain. You are constantly living in
memories of better times and a better world.
You are hard on yourself and self-critical or
self-loathing. Feeling rejected and unloved,
you are sensitive, caring, deep, and despite
your tainted nature, your soul is
breathtakingly beautiful.
*~*~*Claim Your Wings - Pics and Long Answers*~*~*
brought to you by Quizilla
Tangina, di na nga ako marunong lumangoy, hindi pa ako makakalipad? Maglalakad na lang ako nang maglalakad.
Madalas akong pagtawanan ng mga kaibigan ko, dahil kay laki-laki kong tao e hindi ako marunong lumangoy. Kung nagkataon ngang nahulog ako sa bangka nu'ng nagsa-sampling kami sa Anilao para sa thesis ni Angie, e malamang coral na ako ngayon.
Tanungin ko nga kayo: marunong ba kayong lumipad? Kung biglang maputol ang pakpak ng eroplanong sinasakyan n'yo, ano'ng gagawin n'yo? Magkakakampay ba kayo sa pag-asang bigla kayong tubuan ng pakpak? Di ba magdarasal na lang kayo?
O, kaya ako, sakaling lumubog ang barkong sinasakyan ko, magdarasal na nga lang ako. Tatanggapin ko na lang na mamamatay na nga ako. Ganu'n talaga, e; malas. Magdarasal ako, gaya nang kung may biglang magtutok ng baril sa ulo ko at sabihing pasasabugin niya'ng bungo ko pag hindi ako nag-otso-otso, ngayon na, ngayon na.
***
You are a forest shadow. Your essence is that of
the tree or beast that casts you upon the
earth. You feel a purpose to be in balance
with the cycles of life and are wise and
beautiful in your submission to the justice of
Mother Nature. You are peaceful in nature and,
though you feel small, your spirit is precious,
strong, and mighty as the (green)forces with
which it is affiliated. (please rate my quiz
cuz it took me for freaking ever to create)
What Kind of Shadow Are You? (with gorgeous pics)
brought to you by Quizilla
Sabi ko na nga ba, may dahilan 'yung pagkuha ko ng Environmental Science, e.
Kaya ES ang kinuha ko sa Ateneo e dahil 'yun lang ang kursong trip ko na puwede sa DOST Scholarship. Oo, meron akong ganu'ng scholarship, dapat. Mahabang kuwento kung bakit nawala, pero pramis, hindi dahil nagbulakbol ako. Hindi naman akong masyadong nagbulakbol nu'ng college, a.
Tsaka nu'ng hayskul ako, trip na trip ko pa 'yung NGO na Greenpeace. Isipin n'yo, ikinakadena nila 'yung sarili nila sa barko ng mga whaling ship, para tumigil na'ng pumatay ng balyena'ng mga 'yun. Aba, puwede, 'ka ko.
Masakit mang isipin, parang dumaang utot lang ang huling dalawang taon ko sa kolehiyo, kung titingnan sa konteksto ng pagka-ES major ko. Na-burnout ako sa pagkukulong sa laboratoryo, sa paggawa ng mga lab report na hindi ko maintindihan, hindi ko maintindihan kasi hindi ako interesadong intindihin, dahil hindi ko mahal, hindi ko na mahal.
Third year ako nang magsimula akong magseryoso sa pagsusulat. Kinuha ko bilang elective 'yung poetry workshop kay DM Reyes; kaklase ko du'n si Vitug, si Mitzie, at iba pang mga rakstar. Parang lumipad ako sa wika, ang astig, papaano bang maging mahusay dito, 'ka ko, mahusay na mahusay?
Gusto ko sanang mag-shift, kaya lang nanghinayang ako. Natapos ko na 'yung mga mabibigat na Math at Chem, thesis na lang halos, ES graduate na ako. Mas madaling makahanap ng magandang trabaho. Iba pa ang depinisyon ko ng "magandang trabaho noon," at gaya ng nakikita ninyo ngayon, iba nang karera ang pinagpupursigihan kong takbuhin.
Kaya ang ginawa ko, sumali na lang ako sa Heights, nagbasa nang nagbasa, nag-sit-in na lang ako sa mga klaseng maganda. 'Yung isa, kay Amang, na Sir Jun pa ang tawag ko dati, kung saan naging kaklase ko si Jing, Javie, at kung sinu-sino pa, kung saan nag-umpisa ang pagkakaibigan namin nina Amang at Patrick. Kung saan natutunan ko ang lesson ng trajectory sa fiction (at non-fiction na rin,) na ginagawa ko ngayon, habang inuuto kayo sa lahat ng kagaguhang ikinukuwento ko.
(tubikontinyud)
|
