May iniisip ka?
Oo.
Ano?
Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.
Dahil makulit ka
Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.
na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito
Wednesday, May 04, 2005
Kanina pa ako naglalagalag sa mga kalye ng Dumaguete. Mahirap palang maging turista nang mag-isa; 'yung hindi mo maintindihan ang sinasabi nu'ng tindera, na simple palang, "malaki ba o maliit (na mineral water,)" o nu'ng drayber ng pedicab, na simple ring ,"magkano'ng binabayad mo hanggang doon?"
Pero okey lang. Gusto kong magkuwento, pero matagal-tagal ko na ring di ginagawa 'to. Kailangan ko yata ng pampagana. Ewan. Isa munang tula:
Before the Sky Darkens Stephen Dunn
Sunsets, incipient storms, tableaus of melancholy-- maybe these are the Saturday-night events to take your best girl to. At least then there might be moments of vanishing beauty before the sky darkens, and the expectation of happiness would hardly exist and therefore might be possible.
More and more you learn to live with the unacceptable. You sense the ever-hidden God retreating even farther, terrified or embarassed. You might as well be a clown, big silly clothes, no evidence of desire.
That's how you feel, say, on a Tuesday. Then out of the daily wreckage comes an invitation with your name on it. Or more likely, that best girl of yours offers you, once again, a small local kindness.
You open your windows to good air blowing in from who knows where, which you gulp and deeply inhale as if you have a death sentence. You have. All your life, it seems, you've been appealing it. Night sweats and useless strategem. Reprieves.
***
Tangina, hindi naman ginanahan, e. Siguro nga, ganu'n muna. Baka ma-overdose ako ng pagba-blahg; di na sanay, e. Pasensya na muna sa mga napagpangakuan ng update.
Bukas, tutal wala naman akong gagawin kundi mag-abang uli ng dilim para hindi na masyadong nakakahiyang tumira ng beer sa tapat ng dagat, bukas, susubukin kong magkuwento. Tungkol siguro sa Iyas Workshop, 'yung pinanggalingan ko sa Bacolod. Bahala na.
Sa ngayon, wala akong masabi kundi: kapag pala nasasanay kang walang kausap, natututunan mo ring magustuhan 'yun, kahit papaano.
oo, pinupuntahan ko pa rin ito.