May iniisip ka?
Oo.
Ano?
Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.
Dahil makulit ka
Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.
na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito
Thursday, May 05, 2005
'Yung Iyas Workshop, na ginanap sa La Salle Bacolod noong huling linggo ng Abril ang, hands-down, pinakaastig na workshop na napuntahan ko.
Ang ibig kong sabihin, putsa, aminin na nating lahat (lahat ng gustong makasali o nakasali na sa workshop,) mas inaabangan natin 'yung mga inuman, 'yung bonding kasama ng mga co-fellows natin. Na hindi naman masama; tutal, mainam talaga para sa mga gustong magsulat 'yung makasama 'yung mga tulad nila (natin) for at least a week, 'yun bang communal aspect ng pagsusulat, 'yung collective energy, 'yung pakiramdam na hindi ako weirdo, hindi ako nag-iisa sa mundo.
Pero sa Iyas, mehn, iba. Sabi nga ni Doc Cirilo, "they put the 'work' back in workshop." Hinati kami by genre, so mas focused 'yung discussion groups. Sa amin, halimbawa, sa poetry in english, si Ma'am Elsie Coscolluela at Ma'am Marge Evasco ang naghandle, na astig talaga. Bukod sa maraming na-discuss na works namin, marami ring ibinigay na mga writing exercises. Sa madaling sabi, nakasulat kami.
Ang downside nga lang, hindi basagan sa inuman, dahil may mga assignment din kami na kailangang tapusin. Buti nga may ka-jamming ako. Isa pang downside, suwertihan din sa kung sinong panelist ang maghahandle sa 'yo-- alam naman nating lahat na may mga di kaaya-ayang mga tao.
Pero astig talaga siya. Ang tanging dasal ko ngayon, hindi masyadong matabunan nu'ng Iyas experience ko itong hindi pa man lang nagsisimula na Dumaguete Workshop.
***
Bakit parang ang baduy na nu'ng mga huling entry ko? Binalikan ko 'yung archives ko; siyet, parang diary entry na lang ang labas nitong mga bago. Siguro sanayan lang din. Susubukin ko talagang mag-update ng regular habang narito pa ako sa Dumaguete.
***
Nga pala, panoorin n'yo ang Forces of Evil sa Purple Haze sa Marikina, sa J.P. Rizal St. ('yung kalye ng 7-Eleven, eksaktong pagbaba ng tulay,) ngayong gabi. Nasa tapat ng Guzman Memorial Chapel 'yung bar na 'yun. Actually sa bawat Huwebes, may gig ang FoE du'n. Magaling kami, putsa, pramis. Pero hindi sila sobrang astig dahil wala ako du'n, hehe.
Carl, Easy, Joel, balitaan n'yo ako kung ano'ng mangyayari mamayang gabi.
*** May gusto ba kayong ipakuwento? Mag-aabang lang ako ng dilim para sa daily two bottles of beer ko.
***
O, pampagana ulit. Pinarinig sa amin 'to sa Iyas, du'n sa DVD ni Ma'am Marge. Binasa ng isang mamang kalbo na umiyak sa tapat ng Vietnam Vets Memorial.
Facing It Yusef Komunyakaa
My black face fades, hiding inside the black granite. I said I wouldn't, dammit: No tears. I'm stone. I'm flesh. My clouded reflection eyes me like a bird of prey, the profile of night slanted against morning. I turn this way-- the stone lets me go. I turn that way-- I'm inside the Vietnam Veteran's Memorial again, depending on the light to make a difference. I go down the 58,022 names half-expecting to find my own in letters like smoke. I touch the name Andrew Johnson; I see the booby trap's white flash. Names shimmer on a woman's blouse but when she walks away the names stay on the wall. Brushstrokes flash, a red bird's wings cutting across my stare. The sky. A plane in the sky. A white vet's image floats closer to me, then his pale eyes look through mine. I'm a window. He's lost his right arm inside the stone. In the black mirror a woman is trying to erase names: No, she's brushing a boy's hair.
Bayaw, buti naman nag-update ka. mukang sobrang astig ng summer mo, workshops and the writerly life. Enjoy Dumaguete dude.