May iniisip ka?
Oo.
Ano?
Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.
Dahil makulit ka
Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.
na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito
eksena
Tuesday, November 21, 2006
Hindi ako nakaiwas nang inabutan ako ng tagay. Hindi rin ako nakaiwas sa kasunod nitong pangungusap.
"Magbati na kasi kayo." Hindi ko alam kung bakit 'yan ang unang hirit ng kainuman niya. Ang una ko lang naisip, A, ganu'n, ikinukuwento mo pala, laman pala tayo ng mga usapan.
"Hindi naman kami magkaaway, e," sagot ko, nakangiti.
Wala siyang imik. Ramdam ng mga taong nakapalibot sa mesa na ito na ang punto kung kailan maaaring may mangyaring maganda, o hindi maganda. Kara, o krus. Tihaya o taob.
Sa wakas, nagsalita siya. "O, magso-sorry ka na ba?" sabi niya.
Nakangiti pa rin ako. "Ikaw ba, magso-sorry ka na?" sagot ko.
"O sige. Sorry sa mga ginawa ko. Wala ako sa sarili ko nu'n."
"Okey. Apology accepted." Walang nagsasalita, para bang hinihintay na may sabihin pa ako. Naisip ko, hindi ko yata kayang sagutin ng katahimikan lang din katahimikang ito, ang ganitong katinding katahimikan.
Wala na akong masabi pa. Napilitan akong sumagot. "Kung inaasahan mong magsosorry rin ako, pasensiya na. I meant what I said. Gusto kitang mamatay. In fact, I wanted to kill you myself. At hindi ko pinagsisisihang naisip ko iyon." Hindi ko alam kung gulat o pangamba ang ibig sabihin ng pagbagsak ng mga panga nila.
Pero walang isang buntong-hininga nang sumagot siya. "Ngayon ba, gusto mo pa rin akong patayin?" sagot niya. Uminom siya mula sa bote ng Red Horse. Isa, dalawang lagok. Hindi niya binitawan ang bote. Parang 'yung pader ang kausap niya habang nagsasalita.
"Hindi," sagot ko, nang para bang hindi pinag-isipan ang sinabi. "Why would I want to kill a stranger?"
The dead are always looking down on us, they say. While we are putting on our shoes or making a sandwich, they are looking down through the glass bottom boats of heaven as they row themselves slowly through eternity.
They watch the tops of our heads moving below on earth, and when we lie down in a field or on a couch, drugged perhaps by the hum of a warm afternoon, they think we are looking back at them, which makes them lift their oars and fall silent and wait, like parents, for us to close our eyes.
Please spread the word to your blogs or egroups. It will be very much appreciated. Thank you to da max. :)
The Flame, the official student publication of the Faculty of Arts and Letters, University of Santo Tomas, is now calling for submissions for its annual literary folio, DAPITAN*.
We are accepting short stories, essays, poems, plays and experimental pieces until December 2, 2006.
Manuscripts must be typewritten and sent with a short author's bionote to The Flame office, G/F, St. Raymund’s Building, University of Santo Tomas, España, Manila or at dapitanfolio2007@yahoo.com.
We trust that you will submit only your original works.
For inquiries, please contact Ronald Benusa (0927 593 6731) or Camille Banzon (0906 281 2098).
*Winner, Best Student Folio, Catholic Mass Media Awards 2004.
2.
Kami rin maraming gigs sa darating na mga linggo:
November 24, kasama ang grupo ni Cesare Syjuco. Sa Bangkal daw 'to, sa Makati. Sabi ni Gelo tutugtog daw dito si Pepe Smith.
November 27. Sa Mag:net, sa Katipunan.
December 2, sa Purple Haze. Production ng tropa 'to, kaya malamang may tiket.
December 8, sa Writers' Night. Sa UP 'to, di ko lang alam kung saan du'n. Maraming alak dito.
December 11, sa Mag:net ulit.
Ayan. Ayuz. Di ko pa masyadong kabisado ang detalye. Basta text na lang, mga tsong.
