May iniisip ka?
Oo.
Ano?
Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.
Dahil makulit ka
Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.
na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito
confucius say
Wednesday, April 11, 2007
1.
2.
Written on the Seventh Day of the Seventh Month (to the tune of "You Move in Fragrance") Li Ch'ing Chao
Deep in the grass the crickets sing. Wu-t'ung leaves fall suddenly and startle me. Sorrow lies thick On the ways of men and high Heaven. On the cloud stairs to the floor of moonlight The doors are all locked for a thousand miles. Even if our floating rafts could come and go We could not meet each other, Nor cross the star bridge of magpies. Once a year the Cowboy and Weaving Girl meet. Imagine the year-long bitterness of their parting. Now suddenly in the midst of their love-making The wind blows first clear and then rain.
3.
Matapos Itaboy ng Tag-init at Kalungkutan mula sa Lungsod
Malamig dito sa kabundukan. Dumating ako nang mag-isa, naghahanap ng katahimikan, ngunit ano ang inabot kundi ang mga kuliglig na humuhuni ng sarili-sarili nilang mga pagdurusa sa ilalim ng makapal na damo? Tinatawag ng mga kuwago ang mga kaluluwa ng nagsilagas na dahon. Pinagpapasahan ng mga puno ang tinig ng mga nagsasaya sa pusod ng gubat, iniaabot sa nakapinid kong bintana. Paano kong malilimot ang daan pauwi? Ibinubulong ng mga bulaklak ang huling linya ng tulang ito. Mapangutya ang titig ng buwan. Walang sapilitang paglimot.
4.
Wala lang. Nagugutom ako, e.
5.
After the Summer and Sadness Drove Me from the City
It is cold up here in the mountain. I came alone, looking for quiet, instead what do I find but each cricket singing a verse of suffering under the thick grass? Owls summon the countless souls of fallen leaves. The trees pass around the sound of merriment within the forest’s navel, until it reaches my closed window. How do I forget the way home? The flowers whisper these last few lines. The moon stares mockingly. No compelling forgetfulness.
