abo sa dila

May iniisip ka? Oo. Ano? Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.

Dahil makulit ka

Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.

O, ha, Plurk, o, ha!

Plurk.com

Radyo? Radyo?

Libreng humirit

Mag-exercise tayo tuwing umaga

Tambay ka muna

generation terrorists

Lokal Kolor

Ano'ng hanap mo?

third world traveller

Basa lang nang basa

brevity

can we have our ball back

contemporary poetry review

Tropa ko

na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito

Kundi Yaong Naglalaho

Saturday, March 04, 2006

Ngunit walang nasalang ang kanyang mga daliring
pilit lumalamukot sa dilim. Muli,

magsisimula siya sa dulo, magmumuni
kung paanong ang lahat ng awit ay umuusbong

mula sa pangangatal ng katahimikan.
Paanong matatanganan ang haraya?

Paanong pawawalan? At paanong titipuning muli,
matapos ang dagliang pagsasatubig? Titindig siya,

lalapit sa bintana. Sa labas, umuuwi
sa lupang tayantang ang marurupok na dahon.

At ang lupa, saan naman mananahan?
Ipipinid niya ang bintana. Ititikom

ang kanyang mga labi, pipikit. Ano nga ba ang talukap
kundi yaong naglalaho sa iglap ng pagdilat?

Tatangkain niyang tuklapin ang mga langib
mula sa sugatan niyang pananalig.

May nagkukubling liwanag. May kumakawalang tinig.
May iba pa bang anyo ang pananalangin? Ngunit

walang nasalang ang kanyang mga daliri. Tahimik
na nagkukubli ng malasakit ang bintana: sa labas,

hinahalukipkip ng hangin ang nahubdang mga sanga,
hinihilom ang mga puwang sa alangaang,

payapang pinupunan ang bawat paglalaho.

posted by mdlc @ 4:13 PM

0 Comments: