May iniisip ka?
Oo.
Ano?
Ayaw kong sabihin. Baka magkatotoo.
Dahil makulit ka
Kilala kita. Oo, ikaw 'yun: Nagkasalubong na tayo minsan, sa LRT, sa Gotohan, sa kanto ng Aurora at Katipunan. Nagkatinginan tayo. Hindi mo ako kinausap, pero alam ko, nakilala mo rin ako. Kaya ka narito, di ba? Para sabihing, Oo, oo, ikaw nga 'yun. Naaalala kita.
na, mula noong 24 Enero, 2006, ang nakitambay dito
Friday, October 08, 2004
HInding, hinding, hinding, hindi na ako bibili uli niyang buwakananginang iced coffee ng Select na iyan. 'Nak ng kabayong pangalesa, kaya pala nagmahal ang putanginang kape na 'yun. Tumapang lalo. Sa iglap na matapos ang araw ko mamaya - walang panahon para magnakaw ng idlip - gising na ako ng 36 na oras, at nagkaroon na ako ng apat na oras ng tulog sa loob ng 60. Haaay. Huli kong ginawa 'to e sumasalok pa ako ng tubig sa ilog para gamitin sa tesis ko.
Huwag kang matakot, ale, hindi ako drug user, inaaantok lang ako, inaantok lang ako. Okey.
Una: dispensa sa naperhuwisyo ng panggigigil ko sa huling post. Bati na kami, nag-eemail na nga, ang swit na nga namin. Dispensa, di na mauulit; iiwas na talaga ako sa mata ng baka.
Okey. Ayaw ko na ng mga kagaguhang construct na 'yan. Balik sa dating kababawan.
***
Gusto ko sanang gumawa ng magandang, magandang kuwento tungkol sa nangyari sa iyo, pero hindi ko alam kung papaanong pagagandahin iyon, kung papaanong papalamutian, kung papaanong sisingitan ng kung anu-ano para magkaroon ng kaunting pampalubag, kahit kaunti lang. Pero tapos na, at walang ibang paraan para ikuwento ang nangyari kundi ganito, hubad, marungis, totoo:
Pitong taon, pitong taon ang inabot ng relasyon n'yo. Nakaplano na ang kasal. Tapos, ilang buwan na ang nakakaraan, pumasok siya sa call center.
At ayun nga. Nalaman mong may karelasyon. Nakipag-break sa iyo. Nalaman mong nakabuntis ng babae. E papaano nga ba mabubuntis kung hindi niya kinantot, kung hindi sila nagkakantutan sa likod mo. E di okey. Tapos. Nagkantutan ang nagkantutan. Nabuntis. Natural break na kayo.
Pero ang masaya du'n, ipinaabort ang bata. Pumatay sila, mga kababayan, mamamatay tao sila.
Ngayon, anak ng kambing na kinaldereta nang buhay, kung pa'no mo natagpuan ang sarili mong naninigarilyo sa clinic kasama 'yung dalawang nagkantutan, hindi ko alam, hindi mo naikuwento. Kung paano ka nakapagpigil na idildil sa mukha nu'ng babae 'yung yosi habang hinihiritan ka sa call center accent na mali-mali naman ang grammar, habang ini-"it's all my fault, you had nothing to do with this," (aba'y natural, sila'ng nagkantutan, e!) hindi ko na rin alam, hindi mo na ikukuwento. At kung paanong, matapos ang ilang gabi, e nakuha mo pang ipagtanggol 'yung ex-boypren mo, nakuha mo pang sabihing "pinikot lang 'yun," nakuha mo pang tumawa nang tumawa habang nagbo-boy bastos jokes ako, hindi ko na alam, walang kayang magkuwento nu'n, miski ikaw.
Pero ako kaya kong magkuwento. Kaya kong sabihing "hindi ko akalain," kaya kong sabihing "puTANGina," kaya kong magpatawa dahil alam kong sawa ka na nga siguro sa
pag-iyak.
Kaya kong sabihing "salot ang call center na 'yan," hindi dahil sa walang mabuting naidudulot ito, kundi dahil sa gahibla nitong kuneksyon sa malamig mong kama at umaga, sa pait ng ngiti mo sa tuwing titingin ka sa malayo matapos tumawa. Kaya kong sabihing "putang-ina niya, putang-ina nilang dalawa," gayong kaibigan ko rin siya, at iginagalang din; gayong sa totoo lang e hindi ko talaga maisip kung paano niyang nagawa iyon, siya pa.
Kaya kong makiisa sa iyo, sa mga latak ng masasayang alaala mo, at pag sinabi ng girlfriend kong "sana maputol ang kanang kamay niya at dalawang taon pa siyang mabuhay bago siya dahan-dahang tubuan ng malalaking varicose vein sa mukha, bago siya dahan-dahang mamatay. Sana malay na malay pa rin siya sa kahayupang ginawa niya, hanggang sa huling hininga," kaya ko rin namang sumagot ng, "kung magsalita ka, parang kilala mo 'yung tao, parang wala nang ginawang mabuti sa buong buhay niya 'yung tao." At pag sinabi ng girlfriend kong, "talaga, masama siya, masama siya, masama lang siya," kaya kong sumandal sa upuan at ngumiting-aso, at sabihing, "ayaaaan, ganyan uunlad ang buong mundo, sa mga ganyang pagwiwika, mabuhay ka." Kaya naming pag-awayan iyon.
Kaya ko ring intindihin ang kaba ng girlfriend ko, na kung sa inyo pala e puwedeng mangyari iyon, sa amin pa kaya?
Kaya kong mag-isip sandali kung bakit ko ito isinusulat, kung anong saysay ang mayroon ito sa mambabasa. Kaya kong isiping, "sandali, mababasa mo ba ito," baka nagpapasikat lang ako ng intriga. Pero 'eto nga't kaya ko ring ituloy pa rin nang ituloy ang pagsusulat at hayaang tubuan ng sarili niyang pakpak ang akda.
Kaya ko ring manahimik, at makuntento na lang sa katotohanang hinding, hinding, hindi ko maiintindihan, anumang pagbigkas o pag-akbay o pakikinig, hindi naming lahat maiintindihan, ang lalim ng lungkot mo ngayon.
sure,man,link tayo. ok tong blog mo. astig.